Amy - Ünün Arkasındaki Küçük Kız

Amy Winehouse 2011'de daha 27 yaşındayken hayata veda etti. Taa 15 yaşındayken kaydedilen görüntülerle izlemeye başlayacağımız hayatı ve bu hayatta yaşadığı her acıyı müziğe aktararak kurtulmaya çalıştığını söylemesi bu erken ayrılığın bir nedeni olduğunu anlamamızı sağlayacak.

Bilmem bana katılır mısınız ama kimi ruhların acıya daha dayanıksız olduğunu düşünürüm. Onlar unutamaz, silip atamaz ve acılar üst üste bindikçe taşıdıkları yük çok ağırlaşır. Bir gün taşıyamaz hale geldiklerindeyse unutmalarını sağlayacak çözümlere yönelirler. Müzisyenler bu özel ruhlardandır. Acı silinemeden müziğe akar ve her birimizin içine işleyen notalar, sözler çıkar ortaya çünkü onlar en içten, özel yerden gelenlerdir. Amy de daha küçücükken babası onları terkedince kız çocuklarının en ihtiyacı olan baba karakterinin boşluğunu hiçbir şekilde dolduramamış.  

Ondan istediği tek şey yanında olması ve onu sevmesi iken çok başka davranışlarla karşılaşınca ondan vazgeçip başka bir erkeğe bırakmış kendisini ve fakat o da babasından çok farklı çıkmamış. Tüm bu travmalarla sarsılan hayatını unutmaya çalışması da bu noktada bana çok garip gelmiyor. Blumia ile kendini göstermeye başlayan bir sorun olduğu sinyalleri alkol ve uyuşturucu bağımlılığıyla devam etmiş. Onu kurtarmak varken tam tersini yapan, onu bir para makinesi gibi gören çevresindekiler ise onu daha da zorlamışlar. 27 yaşında olmasına rağmen yorgun düşmüş bu ruhu paparazzilerin, on binlerce seyircinin önüne atmışlar. Televizyon programları umarsızca onunla dalga geçmeye başlamış. 

Bütün bunların sonunun ne olacağı çokça belliyken nasıl bu tür şeylere izin verilmiş hiç mi hiç bilemiyorum. İzlerken insanın içini acıtan şeyler bu olanlar ki Amy Winehouse'un neler hissettiğini tahmin bile edemiyorum. Temelinde utangaç bir yapıya sahip olduğunu izlerken göreceğiniz Amy aslında böylesine ünlü olmayı hiç istememiş ve şarkılarını milyonlara söylerken hep mahcup hep çekingen. Yüzyılın müzik dehası olarak tanımlanan Amy'nin elinden tutmaya çalışsalar hala aramızda olur muydu bilinmez ama en içten duygularını aktardığı dizeleri sonsuza dek bizlerle.

Her ruhun sevgiye ihtiyacı vardır. Her ruh sevilmeyi hak eder. Müziğiyle bize dokunan bu genç kadın bizlere bunu söylemek için gelmiş olmalı. Bizlere sevin, dokunun ve sarılın demiş olmalı aksi halde bu erken gidiş çok acı. Sevdiklerinize ne olursa olsun onların yanında olduğunuzu hissettirin ki kendilerini boşlukta hissetmesinler. Sevgiyle...

20 yorum:

  1. çok üzülmüştüm ölmesine sesi müziği hakikaten güzel nadir gelen insanlardandı bence..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Müziğini bir kere de olsa dinlemiş olan herkes üzülmüştür sanıyorum. Erken bir gidişti.

      Sil
  2. Öylesine bakıldığında yaşarken nasıl kötü bir yaşam şekli denilebilir ama yaşanılanların çoğu belki bir yardım çığlığı. Genç ölümler her zaman üzücü kimse duygusal anlamda yalnız kalmasın en zoru bu sanırım:(

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haklısın. Filmi izlediğinde çevresinden nasıl da yardım beklediğini anlıyor insan ama bunu bulamamak kalbini daha çok acıtmış belli ki.

      Sil
  3. Elinize sağlık. Çok güzel bir yazı olmuş. Çoktandır yeni çıkan sanatçıları takip etmiyor, onların yaptıkları müzikleri sevmiyordum. Ta ki, 23 Temmuz 2011 tarihine yani, televizyondan onun ölüm haberini alana kadar. Ne yazık ki, o ana kadar varlığından bile haberim yoktu. Onun şarkılarını dinledikten sonra kalbime taht kurdu Amy. Şanssız bir yaşam sürmüş anlattığınız gibi. Dünyaya iyilik, güzellik dağıtırken kendi içine akıtmış kötülükleri. Yine de alçak gönüllülüğü bırakmamış elinden; "You know, I'm no good" diyerek... En sevdiğim parçalardan biri. Onu yeniden anmama vesile olduğunuz için teşekkürler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel yorumunuz için ben teşekkür ederim. Duygu dolu müziğiyle hep bizimle zaten.

      Sil
  4. Ben sevdigim bir sanatciyi gercek kisiliginden ayirarak sanatiyla sevmeye calisirim. Hala sarkilarini severek dinliyorum. Çok genç yasinda büyük acilar buldu umarim gittigi yerde mutlu ve huzurludur.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bazılarımıza ağır gelir bazı acılar ve gitmeye karar veririz, Amy de onlardandı. Öyle olduğuna eminim.

      Sil
  5. Merhabalar *Her Şeyden Konuşmalı*Her sabah yaptığım gibi,ilgimi çeken başlıklardan giderek bugün okuduğum ilk yazı sizinki oldu.Sıradışı ruhlar diye düşünürüm ben böyle değerli insanları.Acıları anlatmak sanattır.Hele bunu o muhteşem sesi ve yorumuyla doğal olarak yapması,onun özel biri olduğunun ispatıdır.O günü ,yani öldüğünü duyduğum günü hatırlıyorum.Çok etkilenmemin bir diğer nedeni de o zaman on beş yaşındaki kız torunumun gözlerinden süzülen yaşlardı.'Neden,neden?''diyerek hıçkırıklarla boğuluyordu adeta.Hayatından, tüm okuduğu parçalarından haberdardı.Ruhu huzurlu olsun demekten başka ne yapılabilir ki?Sevgilerimle.Ece ablanız.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Güzel ve anlamlı yorumunuz için ben teşekkür ederim Ece abla. Küçük, büyük hepimizin yüreğine dokunabilmesi başarısının en büyük göstergesi zaten. Kesinlikle sıradışı bir ruh ve o yüzden de bizlerin alışageldiği hayat onlara iyi gelmiyor. Sevgiyle.

      Sil
  6. Yanıtlar
    1. Bizlere daha nice duygu hissettirebilecekken vazgeçip gitmesi acı.

      Sil
  7. Gercekten oyle her insanin bu dünyaya bi gelis sebebi var keyifle okudum

    YanıtlaSil
  8. Kesinlikle bazı ruhlar acıya dayanıksız. bir bakıyorsun her şeyi mükemmel görünen insanlar intihar ediyor. Yaşam belki de çekilmez oluyor onlar için.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. En yakınlardan beklediğini alamamak çoğu zaman en acıtan taraf oluyor. Amy de böyle hissetti diye düşünüyorum.

      Sil
  9. Sesi gerçekten çok güzeldi, hala severek dinlemeye devam ediyorum..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet, hepimiz elimizde kalanları dinleyerek anıyoruz onu.

      Sil
  10. Eşsiz bir sesti.. Kaybetmek üzücü. Şarkıları dillerde olacak ama.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Maalesef öyle ama dediğiniz gibi müziğiyle hep bizlerle.

      Sil

Blogger tarafından desteklenmektedir.