Belki de...

Sizin de hayalleriniz vardı değil mi? Yapamazsın, çok zor, öyle şey mi olur denilen hayalleriniz.

Ne oldu onlara? Size de mi artık saçma gelir oldular? O kadar mı inandınız onlara? 

O kadar mı inandırıcıydılar?

Kiminiz artık hayal bile kurmuyor değil mi? Vazgeçtiniz hepsinden. Çok yoğunsunuz tabii ne hayali. Yaşayabilmek için koşturup duruyor, yetişmeye çalışıyorsunuz. 

Hiç durup sordunuz mu kendinize nereye koşuyorum ben diye? Hayallerimden de vazgeçtiysem yetişmeye çalıştığım yer neresi? 

Ben cevap vereyim; kocaman bir hiç...

Toplum tarafından size öğretilen eğitim, iş, evlilik, çocuk, çocuğun eğitimi, çocuğun işi, çocuğun evliliği, torun, torunun eğitimi, ... şeklinde ilerleyen koca bir girdabın içinde boğulmaya gidiyorsun. 

Sen durup düşünmedikçe, kendine zaman ayırmadıkça ve bunu yapmayı çocuklarına öğretmedikçe dünya üzerindeki diğer insanlardan hiçbir farkın yok. Tüm bu girdap içerisinde bulunması gereken iyi ahlak, yardımlaşma, empati gibi unsurları kendine ve hayatına uygulamadıkça çocukların, torunların ya da onların çocukları daha kötü bir dünyaya açacak gözlerini.

Hayallerle başladık. Hayaller bir insanın ana unsurlarından biridir bence. Hayaller sayesinde umut vardır, hayaller sayesinde çabalar, hayaller sayesinde ayakta durur. Hayaller bir farklılık yapabilmenizi sağlar.

Hayallerinizden vazgeçmeyin bu kendinizden vazgeçmek demektir.

Hayallerle ve sevgiyle kalın...