Sevgi Evleri...

Cumartesi günü birkaç gönüllüyle birlikte Sevgi Evleri'ne gittik. Sevgi Evleri'nin ne olduğunu bilmeyenler için kısa bir açıklama yapmam gerekirse bildiğimiz Çocuk Esirgeme Kurumu konseptinin daha da gelişmiş bir versiyonu diyebiliriz. Detaylı bilgi için tık tık. Şimdi başlayalım anlatmaya.


Sevgi Evleri denildiğinde bir mahallede herhangi bir apartmana gideceğimizin hayalini kurmuştum nedense ama karşılaştığım ortam beni pozitif yönde hayrete düşürdü çünkü karşımda kocaman bir alan, adeta bir kampüs vardı. Yeşillikler içerisinde bir sürü tek ve iki katlı ev, oyun alanları, spor sahaları, toplu halde eğlenebilecekleri, iletişim kurabilecekleri binalarıyla minik bir kentti adeta. Her evin gündüz ve gece olmak üzere iki adet bakıcı annesi, her gün evleri temizlemeye gelen bir temizlikçileri bulunuyor. Her evde aşağı yukarı 9-10 çocuk bakılıyor. Yemekleri de evde yapılmayıp her gün öğün saatlerinde dışarıdan geliyor. Giysileri ülkemizin gönlü zengin insanları tarafından karşılanıyor. Yani kısaca anlatmak gerekirse ortam mükemmeldi.

Gelelim işin diğer yanına. Her biri ayrı ayrı çok özel olan bu çocuklar için kaliteli zaman çok önemli. Bizim gittiğimize benzer gruplar her hafta sonu bu evlere gidip onlarla 2-3 saat kadar zaman geçirip her birine fayda sağlamaya çalışıyorlar ama bu 2-3 saatlik dilim içerisinde onlarla tanışma oyunları oynamak yerine daha öğretici şeyler yapmak gerekmez mi diye bir soru geliyor insanın aklına.

Bizler dönüş yolunda bunları düşündük en azından. Onlara hikayeler okuyup, okurken canlandırmalarını sağlayıp grup halinde etkinliklere katılmalarını sağlayabilir, okuma isteği uyandırabilir ve böylece daha çok bilgiye ulaşmalarını sağlayabiliriz. Ya da bu mükemmel fiziki imkanları sağlayan devletimiz üniversitelerle anlaşıp resim, müzik, vb bölümlerden gönüllü öğrencileri alarak hafta sonları birkaç saatliğinede olsa çocukları hiç bilmedikleri alanlara yönlendirebilirler.

Ya da çeşitli el işi kurslarından hocalarla yaşlarına göre işler yaparak ortaya bir şey çıkarmanın hazzını onlara yaşatabilirler. Bunlar sadece bizim aklımıza gelenler. Kim bilir daha ne fikirler çıkar ortaya. Sosyal devlet daha kapsamlı düşünüp bir an önce harekete geçmeli.

Kimi bakılamayıp bırakılmış, kimi terk edilmiş kimi ise devlet tarafından el konulmuş olan çocuklarımız daha küçücükken büyük travmalar yaşamışlar. Onları toparlayabilmenin, faydalı hale getirebilmenin ilk aşaması kaydedilmiş. Güvenli ve iyi koşullarda büyüyorlar şimdi ikinci aşamaya geçilmeli ve kültürel anlamda da gelişebilen bireyler yaratılmalı.

Sizler de şehrinizdeki Sevgi Evleri'ne mutlaka gidin, onları görün, onlarla konuşun, oyunlar oynayın ve hep birlikte onları da topluma kazandıralım. Sevgiler...