Whiplash

Tembellikte tavan yapmış Sinem bloğa Whiplash'i yazarak muhteşem bir dönüş yapmak ister. Zaten sizlerden de artık hiç yorum gelmemektedir. Bu da tembelliğinin nedenlerinden biridir. Bunu göz ardı ederek yorumların geleceğini umarak başlar yazmaya :)

Herkes yazdı benim neyim eksik? O halde başlayalım. Whiplash, tek kelimeyle azmin önünde hiçbir şeyin duramayacağını gösteren bir film. Andrew daha küçükken çalmaya başladığı bateriyi daha da ilerleterek profesyonelce çalmak ister. Bu uğurdaki çabaları da sonuç verir ve ülkenin en iyi müzik okulu Shcarffer Konservatuarı'na girer. Okulda dersler bittikten sonra bile çalışmalarına devam eder ve onun bu azmi tabii ki karşılıksız kalmaz.

Okulun en sert ama en iyi hocalarından biri olan Terence Fletcher ise mükemmel grubu kurmak için tabiri caizse müzisyenleri kanlarının son damlasına dek sıkar. Memnun olmadığı zaman da hep bir yedek arayışı içine girer. Andrew'un şansı da tam burada devreye girer.Okulda kendi başına alıştırma yaptığı sırada Fletcher'ın dikkatini çeker ve gruba girmeye hak kazanır.

Pekii gruba girince sonsuz mutluluğa erişebilir mi? Tabii ki hayır. Terence Fletcher namından da anlaşıldığı üzere müzisyenleri içlerindeki cevheri çıkartabilmeleri için çok zorlar ve başarabilmeleri için büyük bir hırs kazanmalarını sağlar. Andrew onun istediği tempoyu çalabilmek ve kendisini aşabilmek için elleri kanayana kadar çalışır. Ondan bir süre sonra nefret etse de istediğini verebilmek için çok çabalar.

Fiziksel zararın yanı sıra psikolojik de bir sınav veren Andrew bu sınavdan başarılı bir şekilde çıkacak mı? sorusunun sürprizini bozmak istemem ama Andrew'un çektiği acıları ve sıkıntıları birebir çekip kendinizi Fletcher'a söylenirken bulabilirsiniz. Müziklere söz etmek zaten harcım değil. İzlerken zamanın nasıl akıp gittiğini fark edemeyeceğiniz Whiplash, gerçek bir hırs ve azim öyküsü. Keyifli seyirler dilerim.