Aynı Yıldızın Altında - The Fault in Our Stars

Dünkü Eğer Yaşarsam fiyaskosundan sonra Aynı Yıldızın Altında için bazı çekincelerim vardı fakat filmi izlemeye başlar başlamaz çekinceden, benden, ya da çevremdeki herhangi bir şeyden eser kalmadı. Film çekti beni içine ve tüm o duygu selini birlikte yaşadık.

Keşke elimde olsa da buraya tüm filmi kare kare koyabilsem ve her seferinde tekrar tekrar izlesem olanları. Filmi izlemeden önce hep bir ikilem içerisindeydim önce kitabı mı okusaam yoksa filmi mi izlesem deyip duruyordum. Tabii ki daha kolay olduğu için film kazandı bu ikilemi ama şimdi bu harika filmin ardından kitabı okumak için çok ama çok daha sabırsızım.

Hazel Grace ve Augustus o ne güzel bir sevgi ve aşktı? O nasıl güzel bir birbirine bağlanmaktı. İzlerken aslında hepimiz birbirimizi böyle sevmeliyiz dedim kendi kendime. Bunun için hasta olmamıza, öleceğimizi bilmemize gerek yok ki. Çünkü zaten ölücez ama zamanını bilmiyoruz. Sevdiklerimize yarın olmayacakmış gibi sarılıp, ona sevdiğimizi söylemeliyiz her fırsatta. Bunu yeniden hatırlamak çok güzeldi benim için.

Bizler çoğu şeyi sonra yaparım diye erteliyoruz çünkü her nedense hep çok zamanımız varmış gibi hissediyoruz oysa ki filmde de söyledikleri gibi birkaç gün de aylar da kendi içerisinde bir sonsuzluğa sahip. Sadece biri diğerinden biraz daha uzun.

Filmin konusunu anlatmayacağım, bu kez sadece bana hissettirdikleri önemli ve tabii size hissettirecekleri. Eğer hala izlememiş olanlarınız varsa daha fazla geciktirmeyin. Bu filmden öğreneceğiniz, öğreneceğim çok şey var zira birkaç kez daha seyretmeyi düşünüyorum :)

John Green iyi ki bu kitabı yazmışsın ve iyi ki bu harika oyuncular o karakterlere can vermiş. Kitabınla da en kısa zamanda buluşmak üzere diyeyim...

Hepinize iyi seyirler dilerim :)

OKAY? OKAY...