6000 Gönüllü Anıtkabir'deydik!

26 Ağustos 2014 bloğunu okuduğunuz bu kızın tarih defterine en yaldızlı, en gururlu, en mutlu şekilde yazıldı :) Neden mi? Çünküüü 6000 gönüllüyle oluşturulan muhteşem Atatürk portresindeki gönüllülerden biri de bendim. Günün yorgunluğu yeni yeni vücudumdan çıksa da bu en güzel yorgunluk, güneş altında saatlerce beklerken amele yanığı olsam da bu en güzel amele yanığı benim için ;) Haydi, gün nasıl geçti? adım adım ilerleyelim. 

Saat 10:30, evimin Anıtkabir'in dibinde olması avantajını kullanarak aheste aheste siyahlarımı giyindim ve çıktım sokağa. Aslında biraz tuhaf hissettim kendimi çünkü ilk defa simsiyah giyinmiş ve sokağa atmıştım kendimi. Etraftaki bütün gözler üzerimde gibi hissediyordum. Belki de öyleydi. Diğer siyahlılarla bir araya gelince sürüsünden ayrı düşen kuzunun birden onlarla karşılaşması gibi içimi bir rahatlık kapladı :) Hep birlikte girdik kapıdan ve Arslanlı Yol başlangıcında kurulmuş masalarda, kayıt olmak için, sıraya girdik. Ad-Soyad ve imzanın ardından sağ koluma #anıtkabirdeyiz mührünü yediğimdeki halimi keşke biri fotoğraflasaydı. Çünkü kocaman gülüyordum, çok mutluydum, çok heyecanlıydım...

Saat nasıl 12:00 olacak ki diye düşünürken tören alanına girdiğimde zaten saatin çoktan 11:30 olduğunu gördüm. Hava anlatamayacağım kadar çok sıcaktı ve hepimiz siyahlar içerisindeydik. Halimizi anlayabiliyorsunuz sanırım. Dolayısıyla herkes gölgelere kaçtı ve oradaki serinliğin tadını çıkarmaya başladı. Herkes gülümsüyor, bu eşsiz fırsatın yarattığı ayrıcalığı sonuna dek tadıyordu. İçecek suyumuz ve yiyecek ihtiyacımız karşılandı. Kaç bin şişe su tüketildiğini merak ediyorum doğrusu. Ben tek başıma 4 şişeyi bitirdim :) Sonlara doğru artık herkes suyu başından aşağıya dökmeye başlamıştı. Eh 6000 kişi bu! Yerleştirilmesi kolay olmuyor ;) 

Hepimiz çok mutluyduk evet ama tadımızı kaçırmaya çalışanlar da olmadı değil. Özellikle Beyaz Tv sunucusu (hepimize ters olsun diye bembeyaz bir ceketle gelmişti) ve kameramanına çekim yaptırmadığımızı gururla söyleyebilirim. Bilirsiniz Beyaz Tv taraflı haberleriyle belleklerimizde yer etmiş bir kanaldır. Üç girişiminin en sonuncusunda kendisi biraz(cık) ıslanaraktan ve koluna askerler girerek tören alanından dışarıya çıkarıldı. Bu esnada askerlerin nöbet değişimlerini seyredebildik hem de bir kaç kere :) Sonra askeri bando geldi. Avaz avaz bağırarak marşlarımızı söyledik. Andımızı, İstiklal Marşı'nı okuduk. İşte biz buyduk! Sonraaa yerime geldim :) 07F-026 yerimi gösteren biletim gözümün önünde portreyle birlikte çerçevelenmeyi bekliyor. 

Bütün günün sonunda işte bu güzelliğe imzamızı attık. Zordu, yorucuydu ama değdi. Portre çekimleri bitince bir de Guinness yetkilileri için hepimiz ellerimizle kalp işareti yaparak 5dk bekledik. Bu da bir başka rekor denemesiydi. Ve her şeyin bittiğini söylediklerinde başarmanın sevinci hepimizin gözlerinden, yüzlerinden okunuyordu. Sıcak altında pişen 6000 insana en güzel hediye de birbirini ıslatmaktı pek tabii. Başka zaman olsa çok sinirlenebileceğim bu hareket, yüzüme konan damlacıklar çok banal gelecek belki ama tam olarak "kızgın kumlardan serin sulara" gibiydi. 16:30'da geldiğimde hem çok yorgun hem de çok gururluydum. Mustafa Kemal Atatürk'ün kurduğu Türkiye Cumhuriyeti'nde doğmuş olmaktan, yaşıyor olmaktan ve burada hayata gözlerimi kapatacak olmaktan ötürü de çok mutluyum. Ne mutlu Türk'üm Diyene!
Fotoğraf sanatçısı Cumhur Aygün'ün ortaya çıkardığı bu projeyle ilgili detaylara http://anitkabirdeyiz.org/ dan ulaşabilirsiniz. Sayfada iki adet de mutlaka izlemenizi tavsiye ettiğim 2 adet video var. Biri Anıtkabir'de, diğeri de Ankara Garı'nda çekilmiş. İkisi de benim tüylerimi diken diken etti. Sizde de benzer hisler uyandıracağına eminim. Böyle bir projede bir daha görüşmek dileğiyle :)