22/11/63 - Stephen King

Ortaokulda bir sınıf arkadaşımın verdiği bir Stephen King romanı olan "O" yu okuduktan sonra başka hiçbir kitabına yaklaşmamıştım. O zaman küçüktüm de o yüzden mi ürkmüştüm yoksa gerçekten ürkütücü müydü hala karar verebilmiş değilim. Kitapçılarda hep uzaktan takip ettiğim bir etkileşim sürecimiz vardı ta ki JFK ile ilgili bir roman yazdığını görene kadar.

Nedense Kennedy ailesine olanlara karşı büyük bir merak besliyorum. Bilgi alabileceğim her fırsatta bütün işlerimi bırakır ve sadece ona odaklanırım. Kitabın kapağında da suikast gününe dair bir resim görünce uzaktan etkileşime boş verip kitaba yaklaştım.

Çoğumuzda olduğu gibi bende de önce kitabın arkasındaki yorumları okuma alışkanlığı var. Aldım okudum bir de ne göreyim baş karakter zaman yolculuğu yapıyor. Böyle zaman yolculuğu falan gibi şeyler de beni çok çeker. Almadan duramadım. Kitabı okurken hiçbir gerilim yaşamadım (şükür). Aksine hikayeye kapılıp gittim. Yalnız Kennedy merakım beni biraz hayal kırıklığına uğrattı çünkü Kennedy suikastına ulaşabilmek için yüzlerce sayfa okumam gerekti. Kötü müydü? hayır ama beni çok uğraştırdı :)

Kitaptan çıkardığım ana fikir ise olur da geçmişe gitme imkanını bir şekilde bulabilirseniz gitmeyin! Yok, illa gideceğim diyorsanız hiç kimseyle etkileşime geçmeyin! Yok, onu da yapacağım banane diyorsanız o zaman gününüzü görürsünüz karışmam! Geçmişte ne kadar çok şey değiştirmeye çalışırsanız o kadar karışıklık yaratıyorsunuz. Kelebek Etkisi'ndeki gibi. Sizi geçmişe götürecek sürükleyici bir roman.